با سلام خدمت شما عزیزان

در حال حاضر طراحی آموزشی مبتنی بر رویکرد ساختن گرایی یکی از رویکرد های غالب در این زمینه می باشد می باشد

از این رو در این پست مقاله ای را که توسط دوست عزیزم آقای طالب زندی دانشجوی کارشناسی ارشد تکنولوژی آموزشی تهیه شده را برایتان قرار داده ام.

درآمدی بر طراحی آموزشی مبتنی بر رویکرد ساختن گرایی و تاثیر آن بر تقویت مهارت های خود نظم دهی یادگیرندگان

چکیده :

هدف نهایی هر آموزشی تعمیق، تسریع و تسهیل فرایند یادگیری در یادگیرندگان است و با توجه به اینکه فرایند یاددهی و یادگیری همواره در حال تغییر و تحول است، طراحی آموزشی به عنوان یکی از ارکان اصلی هر سیستم آموزشی همواره در صدد یافتن راهکارهایی در جهت تحقق این امر بوده و طراحان آموزشی برای موفقیت این فرایند باید در پی مدل های اثربخش طراحی باشند. در این راستا یکی از زمینه های گسترده تفکر که در سال های اخیر از سوی متخصصان برنامه ریزی درسی بسیار مورد توجه بوده،توانایی دانش آموزان در نظم دهی و کنترل تفکر خودشان در ارتباط با تکالیف یادگیری است ولی متاسفانه در نظام های آموزشی سنتی و الگوهای طراحی مبتنی بر آن که یادگیری بیشتر معلم محور بوده و یادگیرنده نقشی منفعل را ایفا می کرده به این مسائل مهم توجه نشده و یا کمتر مورد توجه واقع شده است. ولی با ظهور رویکرد ساختن گرایی در عرصه تعلیم و تربیت و قرار گرفتن یادگیرنده در مرکز فرایند یادگیری نظام آموزشی دچار تحول شده و بیشتر به نقش فعال یادگیرنده در جریان یادگیری ازجمله در تعیین هدف های یادگیری، ارزشیابی ، نظارت و کنترل بر یادگیری خود توجه شده است.محور اصلی رویکرد ساختن گرایی این است که افراد برای دستیابی به معنای تجارب خود دانش خودشان را می سازند و بازسازی می کنند بنابراین با توجه به گفته های فوق این سوال مطرح می شود که چگونه می توان آموزشی را طراحی کرد که در نظم دهی و کنترل یادگیرندگان بر تفکر و فعالیت های یادگیری خودشان موثر واقع شود. در مقاله حاضر که به صورت کتابخانه ای تهیه شده است سعی بر آن است تا با توجه به رویکرد ساختن گرایی و مولفه های آن به این سوال پاسخ داده شود و توانایی های خودنظم دهی و فعال کردن یادگیرندگان در جریان یادگیری را مورد بررسی قرار دهیم.

از لینک زیر می توانید دانلود کنید

درآمدی بر طراحی آموزشی